Başlık Bulamadım

     Uzun zamandır yazmıyorum ya da yazamıyorum desem daha doğru olacak. Sanki içimdeki ateş söndü bir anda. Gündelik hayatın koşuşturmacası arasında kayboldum ve geri dönüş yolunu bulmak da pek kolay olmadı. Belki de düşünmekten vazgeçmiştim, bilemiyorum. Şimdi yeniden yazmaya çalışınca ne kadar uzakta kaldığımı farkediyorum yeniden ve yeniden.

     Duygusuz ve ruhsuz bir varlığa dönüştüm yeniden. Hiç bir şey ilgimi çekmiyor, hiç kimse umurumda değil sanki. Ruhani girdaplarımı özledim.

     Yalnızlıktan çok da şikayetçi değilim. Belki de uzun zamandan sonra kıymetini farkettiğim yegane şeylerden biri de yalnızlıktı. Bütün günün koşuşturmacası ve kulağa çalınan milyonlarca ses dalgasının ardından eve gidince kavuşulan o kusursuz sessizlik tam olarak aradığım şey olduğunu farkettim. Ancak bu her ne kadar mükemmel gözükse de ister istemez eksikliği hissedilen çok şey var. 

     Eve adımını atınca karşında sana gülümseyen bir yüz görmek, mırıldandığın bir şarkıda sana eşlik edecek birinin olması, duygusal bir Bollywood filmi izlerken gözyaşlarını kendinden saklamak için başını koyacağın bir omuz...


     Sanırım uzunca bir süre daha bu böyle devam edecek. Beni heyecanlandıracak hiç kimse yoksa hayatımda, bu eksikliği tamamlayabilecek kimse de yoktur değil mi?