Yaz Yağumuru Gibiydi Aşkımız

 yaz yağmuru gibiydi aşkımız...
bir gelip bir gidiyordu,
sen herzaman ki gibi dünyamdın benim
bense güneşindim.
herşeye, herkese elimi uzatmaya gayret eder
ama aslında sadece sana çalışırdım...
dedim ya yaz yağmuru gibiydi aşkımız
ben ışınlarımı olanca gücümle sana ulaştırmaya çalışırken
sen araya kara bulutlar koyardın
şimşekler çakar,yağmurlar yağar
ve benim önümde hep karabulutlar...
arada bir yüzünü açardın
işte o zaman kısa bir an için bu hasret biter
ve yemyeşil bi örtü kaplardı bedenini
yeniden canlanır,hayat bulurdun
uzaklıklar,ayrılıklar aşkı olgunlaştırır derler
bizim aşkımızı da olgunlaştırırdı kara bulutlar...
ama bazen karabulutlar hiç dağılmazdı
günler,haftalar,aylar geçer hep orda dururlardı
benzin solardı,yaprakların dökülmeye başlardı
kuş tüyü yatağında üşürdün,bıçaklar saplanırdı bedenine
hasret öyle bir sarardı ki bedenimi
sensizlik öylesine yorardı ki beni
ışınlarım gücünü kaybeder ve ben sonsuzlukta tek kalırdım...
ve sevgilim kış gelir doğa ölür
ve güneş sönerdi...
başka bi hayatta karşılaşmak umuduyla...